uit de teerputten van het verlangen

stel je kokend water voor, dat heldere, zowat volledig transparante, spul met die zich schijn­baar op willekeurige plekken vanuit de bodem van de verhitte pan of pot losmakende lucht­bellen, dartelend maar driftig opstijgend naar de oppervlakte en daar broeierig zingend, jankend soms, uiteenspattend, en daarmee hun bestaan alweer vergeten, verdwenen.

een teerput is bijna hetzelfde, met een paar verwaarloosbare verschillen: er dringt geen spat licht in door, het zwartste zwart en dan nog donkerder, je kunt de opstijgende bellen horen, lang voor ze de oppervlakte splijten en daar met veel uiter­lijk vertoon uiteenspatten, een traag "pl-o-p" producerend, lucht vrijgevend die erg lang onderweg geweest is en veel heeft geleden onder temperaturen die ver boven het kookpunt van water liggen, veel daarvan inademen maakt dat je orakeltaal uitslaat, misschien wel voorgoed ...

is het dan vreemd als je verzuchtingen slaakt bij de konfrontatie met zo'n onverstaanbaar ploffende en daarbij in onzichtbare lucht opgaande wens, waarvan je de intensiteit alleen kunt ruiken, even ... de diepte van waaruit dat willen opsteeg*] kun je hooguit bevroeden, waarop (of op wie) het gericht was en of het zijn doel bereikte, valt zelfs niet bij benadering aan te geven - je kunt hooguit konstateren dat je getuige was van het einde van een verlangen - of het een roemloos einde is, kun je niet weten, want misschien is "pl-o-p" wel het genietende ge­luid van de ultieme bevrediging ... althans, van het verlangen van deze bubbel ...

wie vertelt mij, of de volgende plopper niet ontstaan is uit het lang geleden gestorven oog van een mammoet, dat als laatste wens had de wereld nog eens te zien - om tenslotte bovengekomen niets van wat het zag als zijn wereld te herkennen - dat lijkt me een typisch geval van weemoed of weltschmerz ...

zou elk verlangen zo groeien in de brandende schaduw van kokende energie op zoek naar evenwicht, zich los­wrikkend uit de drukkende blokkades van de massa's erboven, in de uiteindelijke hoop om thuis te komen, hoe kort dat eventueel dan ook moge wezen?

 


*]
wetenschappers, met hun meetinstrumenten, denken dat een afstand in meters aan-
geeft wat ik bedoel met diepte, maar wat hebben meters nu met emoties te maken?
--- terug naar de tekst