anderhalf uur later kwam een deel van de lallende stoet, het voetvolk, weer richting buitenwijken, eentje schreeuwde door een megafoon dat een ander, martijn, z'n kop moest houden, een paar anderen zongen dat er iemand lang zou gaan leven, maar "martijn moest z'n kop houden" werd daar kamerbreed overheen geschreeuwd - gelukkig werd die herrie twee straten verder onverstaanbaar, maar rustig werd het niet, er kwamen nog veel meer idioranjefanaten met drankkegels die ik door dubbelglas en dubbele gordijnen heen kon ruiken - maar vooral horen ...
even had ik de neiging om op een viadukt te gaan staan en elke juichende en van wapperende vlaggetjes voorziene oranje auto te bekogelen met een ballonnetje blauwe of groene verf - maar ja, je weet niet of de bestuurder wel op tijd z'n ruitewisser aanzet om de weg weer te kunnen zien, of zo erg schrikt dat hij een hartverzakking krijgt of de wagen de berm in laat stuiteren - en dat soort effekten wil ik helemaal niet veroorzaken, dus ik heb nog maar een witbiertje genomen, m'n computer gestart en er net zolang aan gefrunnikt (37 sekonden) tot ik kon genieten van het blauwe scherm van windoos - dit stukje schrijf ik natuurlijk morgen pas, als ik uitgeslapen ben (en de computer van de schok bekomen is).