(dag-rust)

vaak ben ik die machinist, maar mijn trein heeft nog ver te gaan vooraleer ik
thuis kan komen bij de warmte van mijn vrouw.

te veel woon ik in de benauwde cabine, te weinig zet ik zelf een wissel om,
en het spoor loopt steeds meer uit, als oogschaduw in een betraand gelaat.

geen wonder dat het slapen mij vergaat.


invisibletextandall