Het graven naar andere ruïnes was stopgezet, nadat nog een van de trampgebruikers was verongelukt. De drie overgebleven Igwanezen hingen wat rond in het kamp. Soms dobbelden ze, maar dat duurde nooit lang en eindigde altijd in een fikse ruzie over de telling of over valsspelen. Gelukkig werden er bij die gevechten nooit wapens gebruikt, maar er liep altijd wel iemand rond met hoofdpijn en blauwe plekken of kapotgeslagen lippen. De professor en Joost kwamen niet zo vaak meer in het kamp. Ze verdiepten zich steeds verder in hun vertalingen en de lijsten met tekens plus betekenissen werden almaar sneller langer. Na enkele dagen al was het hen duidelijk dat 't beeldschrift waar de professor mee begonnen was, eeuwen vroeger ingebeiteld werd dan dat waarmee Joost zich bezig hield.

Op de platen die Joost had aangedragen, stond het verslag van een oorlog, die min of meer toevallig begonnen was: Tussen het land Igwan en zijn buurman, lag een kleine rotsachtige streek die door de heersers van beide landen als niemandsland werd beschouwd, omdat geen van beiden er iets mee kon doen. Toen kreeg de heer van het buurland ineens een aanval van dwaasheid en hij zei tegen de heer van Igwan dat alle land dat van niemand was, om die reden vanaf dat moment van hèm was. De heer van Igwan lachte en zei: "Dan zul je er toch om moeten vechten, buurman".

"Zo zal het zijn", zei de andere heerser, en beide vorsten lieten hun sterkste man naar voren treden. Maar, zo gaat het verhaal op de platen dan verder, wat niet kon, gebeurde: de strijder van het andere land won, natuurlijk dankzij lage streken en gemene trucs. De heer van Igwan hield van rechtvaardigheid, vertellen de platen, en daarom verklaarde hij de oorlog aan zijn buurman.

De tabletten, waarmee de professor zich voornamelijk bezighield, waren gevuld met een heel ander soort verhalen: Sprookjes en legenden.

Af en toe, als Joost of de professor of allebei genoeg hadden van het vertalen van de tabletten waar ze mee begonnen waren, wisselden ze. Dat afwisselen zorgde er ook voor dat de professor op de hoogte bleef van waar Joost mee bezig was, en omgekeerd.