Toen Joost in het kamp terug kwam, was hij de enige bewoner, de professor en vier van de vijf Igwanezen kwamen pas een uur later.

"De vijfde Igwanees, een van die tramplijders, viel voor een zandschuiver en de remmen van dat ding werkten niet, nou ja, en zoiets vertel je niet na", zei de prof, "maar toen we hem wilden begraven, vonden we nog enkele interessante ruïnes, en nu ligt hij onder één daarvan".

De professor wilde verder vertellen over wat het voor soort ruïnes waren, maar Joost sneed zijn woorden af en vertelde wat hem overkomen was, over Dorian en de opening van de tempel en de bibliotheek in het heiligdom. Daarna bestudeerde hij samen met professor Streeb de twee tabletten, en de kennis van de oude prof wist met behulp van de fantasie van Joost voor fraaie vertalingen te zorgen van de twee teksten.

De ene plaat ging over de manier waarop koningen dienden te worden gekroond, de andere behandelde de wijze regering van 'n koning wiens naam 'heer met het grote oog en de zachte mond' scheen te moeten betekenen. In het logboek werd bij de vertaling van de beide teksten geschreven: Morgen kijken of deze vertaling klopt, door hem te vergelijken met andere teksten.

In de verte brulde een of ander wild, verscheurend beest.